Het laatste woord als voorzitter YMCA

25 juni 2022

U heeft mij de afgelopen zes jaar niet met een uitgeschreven speech gezien. Dat is eigenlijk helemaal niet mijn stijl. Ik bedenk normaal vooraf waar ik iets over wil zeggen en de woorden komen op dat moment vanzelf. Vandaag is het anders en dat heeft twee redenen. Ten eerste is dit waarschijnlijk de enige keer dat ik iets kan zeggen op het ledencongres met het gezag van de voorzitter, maar zonder verder bestuurlijke verantwoordelijkheid. Daarmee een uniek moment wat mij deed denken aan de situatie van Stach in Jan Terlouws Koning van Katoren wanneer hij plaats neemt op de stoel van Stellingwoude. Voor wie zich dit klassieke moment even niet kan herinneren licht ik het straks tijdens de lunch met alle liefde toe. De tweede reden waarom ik dus vandaag wel het een en ander op papier heb gezet, is omdat ik toch bang ben dat ik straks niet meer uit mijn woorden kom..

Zes jaar geleden stond ik hier met een vurig betoog over waarom ik een goede bestuurder voor de vereniging zou zijn. Ik stond hier met het kampboekje in mijn handen van het allereerste YMCA zomerkamp waar ik als deelnemer mee ging. Dit was het landenkamp in Giethoorn in 1996. Naar aanleiding van dat kampboekje beschreef ik dat een van de dingen die voor mij belangrijk zijn is dat ik er zorg voor wil dragen dat iedereen zich gezien en gehoord voelt. Dat dat voor mij belangrijk is, maar ook voor een vrijwilligersorganisatie als YMCA.

Nu, zes intensieve bestuursjaren later, geloof ik nog steeds in kracht van het gezien en gehoord worden en hoe belangrijk dat is in onze organisatie. Er is echter ook een aantal inzichten bijgekomen die ik met jullie vandaag wil delen.

De eerste gaat over kansen
Als YMCA staan we er voor dat we jongeren gelijke kansen willen bieden en ook dat iedereen recht heeft op een tweede (of derde of vierde) kans. Voor jongeren doen we dat zeker, voor elkaar af en toe wat minder en dat is zo jammer voor het enthousiasme en de passie van de vrijwilligers en beroepskrachten. Van fouten maken leer je, niet alleen als je jong bent, maar juist ook als je al jaren ervaring hebt. Soms is ‘niet proberen’ een poging om ‘niet te falen’, maar als we dat te vaak of te lang doen, wordt ‘niet proberen’ vanzelf ‘niet excelleren’ terwijl dat is wat we als organisatie soms best een beetje meer kunnen gebruiken. Ik zou het bestuur, maar ook de beroepskrachten en alle vrijwilligers hier aanwezig willen uitdagen om dingen te blijven proberen die buiten de comfortzone liggen of waarvan je misschien dacht dat ze ooit al geprobeerd zijn. Net als de mode is ook het werk voor jeugd en jongeren een conjunctuur. Leg gerust iets voor twintig jaar in de kast voor het geval je het later weer wilt gebruiken, maar ga er niet twintig jaar op wachten door niet tussendoor mee te veranderen.

Het tweede inzicht wat ik met jullie wil delen is relativeren. De afgelopen zes jaar is me dat niet zo heel goed gelukt moet ik bekennen. YMCA kruipt overal tussendoor en voelt altijd urgent, want vrijwilligers of de jeugd en jongeren hebben je nodig. Ook daar denk ik dat wij als vrijwilligers meer kunnen betekenen voor het huidige bestuur en de beroepskrachten. Er zit slechts een klein team op kantoor en het bestuur besteed vrijwillig veel tijd aan de organisatie. De balans tussen als vrijwilligers taken uit handen nemen en taken bezorgen is lastig. Evenals dat de grens tussen bemoeizucht en betrokkenheid niet altijd helder is. In de komende jaren gaan er voor ieder van ons mogelijkheden komen om als vrijwilliger aan te sluiten bij commissies of werkgroepen om op die manier onze expertise in te kunnen zetten voor de vereniging. Ik nodig jullie uit om daar met mij in mee te gaan om op die manier de vereniging op een vraaggerichte manier te kunnen ondersteunen. Op die manier zetten we samen de schouders er onder en kunnen we de organisatie naar de landelijke bekendheid tillen die ze verdient.

Tot slot wil ik veel mensen bedanken, alle lokale en landelijke vrijwilligers en beroepskrachten die mij vol trots hun programma’s en activiteiten hebben laten zien, de bestuurders binnen de YMCA familie, met wie ik heb mogen discussiëren over beleid, samenwerkingen, vastgoed, zuivere lijnen en vele dingen meer.

Verder ook alle mensen waarmee ik de afgelopen jaren in dit bestuur heb gezeten. Peter, Nicky, Ilona, Gerard, Miriam, Jelle, Mieke, Mieke, Arie, Wybren, Jan en Matthias, dank voor alle gezellige avonden, intensieve discussie en de beleidsmatige puzzels waar we gezamenlijk de tanden in hebben gezet.

Ook Robèrt, als algemeen secretaris, wil ik hier graag nog even noemen. Dank voor je enorme inzet voor de vereniging en ik heb enorm veel bewondering voor de olifantenhuid die hier af en toe voor nodig is. Zoals al eerder benoemd zijn betrokken vrijwilligers namelijk niet altijd makkelijk.  

Ik wens het bestuur in de nieuwe samenstelling heel veel succes voor de komende jaren en zoals meermaals benoemd blijf ik graag betrokken bij beleidsmatige vraagstukken, maar kijk ik er ook erg naar uit om namens de YMCA in plaats van in nette kleren de organisatie te vertegenwoordigen, weer in de stromende regen een kampvuur te mogen maken voor verkleumde deelnemers.

Dankjewel.